'Πάντα αυτό κάνω, ενώ έχω συνολικές αντιρρήσεις, συμβιβάζομαι.'
Την ξέρουμε την αλήθεια κάθε στιγμή, και μπορεί να βγει στην επιφάνεια ξαφνικά, μέσα από ανούσιες συζητήσεις για ανούσιες επιλογές.
Η αλήθεια ψοφάει τη στιγμή που γελάς και λες ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, μπορεί το σάντουιτς να μην είναι όπως το θες (γιατί δεν ασχολήθηκες) αλλά θα το φας έτσι κι αλλιώς. Αλίμονο στους απανταχού πεινασμένους που χαχανίζουν στο κινητό και κανονίζουν να σκοτώσουν ένα απόγευμα ή μια τετραετία έτσι, επειδή το υποσχέθηκαν. Και είναι τόσο εύκολο να κάνεις υποσχέσεις! Αρκεί να ξεχάσεις να πεις ότι δεν είσαι σίγουρος.
Εγώ πολύ θα ήθελα να κάτσω όλες τις υπόλοιπες μέρες να κοιτάω το κινητό μου και την οθόνη μου και να φοράω αυτά τα κομμένα γαντάκια και να πατάω κουμπιά και γενικώς να περιμένω με ανοιχτές αγκάλες. Αλλα δε μπορω επειδή υποσχέθηκα να φυγω, κι αυτό εν μερει επειδη φοβομουν οτι θα καταληξω να κατσω μόνη μου με τα χερια ανοιχτα στο κρυο και, γαντια ξεγαντια, στο τελος να με φαει η μαρμάγκα.
Κι ετσι, τελικα.. ισχυει αυτο στην πιο γενικευμενη, οχι αναγκαστικα ροζμαντικη εκδοχη του.
